[บันทึก Otome Game] 23 : 終遠のヴィルシュ -ErroR:salvation

 

เล่น 終遠のヴィルシュ -ErroR:salvation แล้วจ้า ชื่อย่อคือ 終ヴィル

ตอนแรกสองจิตสองใจอยู่นานมากว่าจะซื้อเกมนี้ดีมั้ย เพราะถึงแม้ว่าภาพจะสวยมากกกกกกกกกกแต่เกมนี้ไม่ใช่ประเภทเกมที่เราชอบเล่นอย่างแรง เราชอบเกมแนวตลกโปกฮาไร้สาระมีฉากฟินๆ เล่นแป๊บเดียวจบ ไม่ค่อยชอบเล่นแบดเอนด์ ในขณะที่เกมนี้ตรงกันข้ามกับแนวเกมที่เราชอบแบบ 90 องศา เพราะเป็นเกมแนวดราม่าตับแหกและ (ได้ยินมาว่า) เนื้อเรื่องยาวมากกกแถมมีการบังคับเล่นแบดเอนด์ก่อนถึงจะสามารถปลดล็อกกู้ดเอนด์ได้ โอโห ลุนแลงง่ะ ก็เลยตัดสินใจว่าไม่ซื้อละกัน

ทว่า พอเกมนี้ออกวางขายปุ๊บ รู้สึกเหมือนมองไปทางไหนก็เจอแต่คนซื้อเกมนี้มาเล่น และหลายๆ คนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันสนุกมาก เห็นผ่านตานานวันเข้าก็เริ่มรู้สึกเหมือนโดนสะกดจิตให้อยากเล่นบ้าง สงสัยใคร่รู้เป็นอย่างยิ่งว่ามันสนุกขนาดนั้นเลยเหรอ เนื้อเรื่องมันดราม่าปวดตับขนาดที่มีคนบอกว่าผู้เล่นมือใหม่ไม่ควรหยิบเกมนี้มาเล่นเพราะอาจจะทรอม่าได้เลยเหรอ เหะ ขนาดนั้นเลยเหรอ?? อยากรู้จนนอนไม่หลับ (ขนาดนั้นเลยแหละ) ทนไม่ไหวจนต้องซื้อผ่าน e-shop มาเล่น

เว็บอฟช: https://www.otomate.jp/virche/

เรื่องย่อแบบพยายามสั้น

เซเลส นางเอกของเรื่องผู้ถูกเรียกขานว่าเทพแห่งความตายเพราะคนรอบตัวล้วนมีอันเป็นไปอาศัยอยู่ที่เกาะแห่งหนึ่ง ผู้คนบนเกาะนี้ล้วนมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึง 23 ปี จึงมีการใช้เทคโนโลยี ‘รีไวเวอร์’ มาช่วยต่อชีวิต ก่อนตายต้องเอาเลือดกับความทรงจำไปฝากไว้ที่สถาบันวิจัย พอตายก็สามารถสร้างร่างโคลนของตัวเองแล้วปลูกถ่ายความทรงจำกลับเข้าไปได้ ทำให้มีชีวิตต่อได้ยาวๆ หลายปี แต่ปัญหาคือการสร้างร่างรีไวเวอร์ของตัวเองต้องใช้ตังมาก แล้วต่อให้กลายเป็นรีไวเวอร์ก็มีคนบางส่วนที่ไม่สามารถรู้สึกถึงความรักได้เหมือนเดิมเพราะมันซับซ้อนเกินไปจนเกิดปัญหาตามมามากมาย

อันนี้เรียกเรื่องย่อเหรอ เรียกเซตติ้งเถอะ.....

 

 

ความรู้สึกเกี่ยวกับเกมนี้

- ไม่เคยเล่นโอโตเมะเกมที่ยาวขนาดนี้มาก่อน

- ไม่เคยเล่นโอโตเมะเกมที่มีฉากหวานน้อยขนาดนี้มาก่อน ถถถถถถถ แต่ด้วยความที่มันสนุก ถึงมีฉากหวานน้อยก็ไม่เป็นปัญหา เล่นแบบตะบี้ตะบันมาก ไม่ถึงเดือนก็จบ ไม่ดอง

- นางเอกเกมนี้ทรหดรันทดมากเว่อ ในบรรดานางเอกโอโตเมะเกม เซเลสชีวิตรันทดสุดแล้วมั้งเท่าที่เล่นมา

- ช่วงแรกก็กลัวๆ อยู่ว่าตัวเองจะเล่นไหวมั้ย แต่พอเล่นจบแล้วก็โอเค ได้อยู่ (ที่แปลว่าได้อยู่) ร้องไห้ไปสามฉาก อาจจะเพราะว่านี่โง่ภาษาญี่ปุ่นด้วยมั้ง ไม่ได้เปิดดิกทุกคำ ข้อความที่คนเขียนพยายามถ่ายทอดความรู้สึกของตัวละครเลยเข้าไปถึงจิตใจนี่ไม่ได้ทั้งหมด สรุป ผิดที่อิชั้นเองค่ะ........

- แต่ถึงจะมีฉากที่ไม่ร้องไห้ก็มีนั่งเหม่ออยู่เหมือนกัน หนักหน่วงจริง สมแล้วที่มีจุดเด่นคือความสิ้นหวังและดราม่า ส่วนกู้ดเอนด์นี่ก็เอิ่ม...นี่เรียกกู้ดเอนด์เหรอคะ? //โอโตเมทบอกก็ไม่ได้เรียกกู้ดเอนด์ไงเรียกว่า 救済エンド พร้อมทำหน้าแมว

- ถึงตัวเองในอดีตที่เคยสงสัยว่า เนื้อเรื่องมันดราม่าปวดตับขนาดที่มีคนบอกว่าผู้เล่นมือใหม่ไม่ควรหยิบเกมนี้มาเล่นเพราะอาจจะทรอม่าได้เลยเหรอ ตัวเองในปัจจุบันขอตอบว่าใช่ รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน คนที่ไม่เคยเล่นโอโตเมะเกมมาก่อน (และติดภาพว่าเป็นโอโตเมะเกมก็น่าจะมีฉากหวานๆ เลี่ยนๆ เขินๆ ได้แอ๊วผู้ชายสิ) มาเล่นเกมนี้เกมแรกน่าจะมีช็อก

 

 

ต่อไปนี้จะเป็นการพูดถึงความรู้สึกตอนที่เล่นเกมนี้

เขียนเก็บไว้ในตัวเองในอนาคตอ่าน

แต่เผื่อมีใครผ่านมา ขอเตือนว่าข้างล่างมีแต่ สปอย นะฮับ

มีบางส่วนที่จำไม่ได้เป๊ะๆ ขนาดนั้น ถ้ามีตรงไหนผิดพลาดก็ขออภัย

LUCAS

ความจริงในบรรดาตัวละครที่จีบได้ทั้งหมด ชอบหน้ามาทิสสุด แต่พอเล่นในรูทรวมแล้วเกิดติดใจสงสัยพ่อหนุ่มลูคัสมาก เลยตัดสินใจเล่นรูทนี้เป็นรูทแรกแล้วกัน

จุดที่ติดใจสงสัยมีสองจุด คือ ดูจากปฏิกิริยาหลายๆ อย่างของลูคัสในรูทรวมทำให้พอเดาได้ว่าจริงๆ แล้วลูคัสชอบนางเอกแต่แรกอยู่แล้วสินะ? กับคิดว่าลูคัสน่าจะเป็นฆาตรกรต่อเนื่องที่ถูกเรียกว่าบุโรเพราะดูจากอิลลัสของลูคัสกับไอ้เจ้าคนร้ายคนนี้มันท่าเดียวกันเลย เดาง่ายมาก ทำให้อยากรู้สาเหตุว่าทำไมมาเป็นฆาตรกร แถมยังมีฉากกร๊าวๆ ฉากนึงตอนที่อีฟกับอดอล์ฟกำลังสู้กับบุโรอีกคนแล้วเกือบเสียท่า อยู่ดีๆ ลูคัสก็หยิบมีดของมาทิสเขวี้ยงใส่บุโรอย่างว่องไวไม่มีใครมองทันสักคน (เลยข้าใจผิดว่ามาทิสเป็นคนปา) อะโห ต้องมีทักษะการต่อสู้ที่เฉียบคมมากมายขนาดไหนกัน แค่นึกภาพตามก็เท่แล้ว ด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมาข้างต้น ทำให้เลือกเล่นลูคัสก่อนค่ะ

ความรู้สึกหลังเล่นจบ: งืม..........ไม่รู้จะพูดยังไงดี................. เขียนเป็นข้อๆ ละกัน

1. นว้องนาเดียน่ารักมากกกกกกกกกก! ชอบน้องเขามาก ชอบตอนที่น้องเขาขายพี่ชายให้เซเลสฟังด้วย บอกว่าลูคัสชอบนางเอกมาตั้งนานแล้ว เขียนไว้ในไดอารี่ด้วยว่าเทนชิ อิโตชี่ เราแบบตกใจฉากนี้มากเพราะเท่าที่เล่นเกมอื่นกับอ่านนิยายมา เวลามีคนรู้ว่าใครชอบนางเอกส่วนมากจะปิดปากเงียบไว้ ให้นางเอกรู้ด้วยตัวเอง แต่นี่คุณน้องบอกกันโต้งๆ แบบนี้เลยเหรอคะ! แล้วก็อีกฉากนึงที่นาเดียขายพี่ว่าลูคัสกลัวแมลงมาก ลองเอาแมลงไปไว้ที่เตียงพี่สิ ตกใจจนกลิ้งตกเตียงแน่ เราอ่านละหลุดขำพรืดเลย โอ๊ยคุณน้องงง น่ารักกก ท่าทางจะเป็นเด็กแสบภายใต้ใบหน้าใสๆ น่าดู เพราะอย่างนั้นถึงอยากให้น้องเขาสุขภาพแข็งแรง ออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ วัยเดียวกันข้างนอกจังเลย TT ฉากตอนที่น้องคุยกับนางเอก (เรื่องอะไรสักอย่าง ลืม แต่เศร้ามาก) แอบน้ำตาซึมเลย ฉงฉานง่ะ

2. คุณหมอคาปุชีหนุ! ตอนเห็นครั้งแรกละช๊อบชอบ เพราะหล่อ (อันที่จริงชอบผู้ชายในเกมนี้ทุกคนเพราะหล่อทุกคน ยิ้มแต่ละทีคือเปรลม ล้มตาย) เสียงเราก็ชอบนะ แต่พอเล่นจบก็อยากเปลี่ยนไปเรียกไอ้หมอคาปู้!! ทำกับนุ้งนาเดียของชั้น!!! แต่ไอความหลงรักหลงใหลพันธุกรรมเป็นไรที่แบบ เอ่อ โรคจิตดี สร้างสรรค์ดี (หมายถึงตัวบท)

3. เหตุผลที่ลูคัสชอบนางเอกทำเอาเราแดกจุด................

4. เห็นกรงแล้วตกใจ ทำไมผู้ชายโอโตเมทชอบเอานางเอกขังกรง

5. ชอบ 立ち絵 ลูคัสมากกกกกกก ตอนมัดผมสูงก็ชอบ หล่อวววววววววว

6. เป็นรูทที่แค่อ่านก็รู้สึกเมาเลือด เหมือนได้กลิ่นเลือดจากในจอ เพราะเป็นรูทที่เลือดท่วมมากกกกกกกกกกก สงสารและแอบกลัวลูคัสไปพร้อมกัน อะไรจะพลังช้างสารฆ่าคนได้เป็นเบือขนาดนี้ แล้วก็เป็นรูทที่อ่านแล้วนึกภาพฉากจบแบบ 救済 ไม่ออกเลย มันจะแฮปปี้ยังไง ในเมื่อลูคัสฆ่าคนไปมากมายขนาดนี้

7. ด้วยความที่เล่นแบบไม่ดูไกด์และตอบผิดค่อนข้างบ่อย ทำให้ได้แบดเอนด์อันนึง (แบบที่จบแล้วเครดิตไม่ขึ้น) ที่แบบ...อ่านแล้วแอบหดหู่อยู่ไม่น้อย คือนางเอกตัดสินใจฆ่าลูคัสเพื่อหยุดฉากนองเลือด โดนประหารด้วยการโดนจับแขวนคอต่อหน้าชาวเมืองในฐานะภรรยาของฆาตกร (ผู้สมรู้ร่วมคิด) โดนด่าทอ โดนปาหินใส่ ถึงอย่างนั้นนางเอกก็ยังยินดีจะตายเพราะอยากไปหาลูคัส ในระหว่างที่โดนแขวนคออย่างทรมาน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงลูคัสบอกว่าถึงตายเราก็คงไม่ได้เจอกัน เพราะอย่างนางเอกคงได้ขึ้นสวรรค์ ส่วนลูคัสต้องไปนรกเพราะฆ่าคนไว้เยอะ อ่านจบละก็แบบ....เหม่อ.... มันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก สงสาร เห็นใจ หดหู่ ประมาณนี้มั้ง

8. ฉากจบสิ้นหวังแบบดี (ย้อนแย้งชอบกล) คือลูคัสเผลอฆ่านางเอก ก็เลยได้สติ จากนั้นก็เอาศพนางเอกไปไว้ในถ้ำแล้วอยู่ด้วยกัน แล้วลูคัสก็ตายเพราะคำสาปของเกาะ (ที่ว่ามีอายุขัยได้ไม่เกิน 23 ปี) จะว่าดีก็ดีอยู่มั้ง.... อย่างน้อยเขาก็ได้อยู่ด้วยกันจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต.... แถมยังได้แก้แค้นอิหมอคาปู้ด้วย ก็ดีมั้ง อืม ก็ดีแหละ เพราะอ่านฉากจบที่มันหดหู่กว่านี้มาก่อนด้วยมั้ง เลยรู้สึกว่าจบแบบนี้ก็ยังดีกว่าล่ะวะ

ตอนที่อ่านจบไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเลยนอกจากสงสาร ยิ่งตอนที่ลูคัสคิดก่อนตายว่าอยากมีความสุขจังเป็นไรที่แบบ TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT จริงๆ ความสุขมันก็เป็นสิ่งที่หาได้ง่าย (ทำงานอดิเรก ได้กินของอร่อยๆ) แต่ทำไมพอมาเป็นลูคัสแล้วความสุขดูเป็นสิ่งที่ไกลเกินเอื้อมจังเนาะ คำของ่ายๆ แค่อยากมีความสุขทำไมพระเจ้าถึงให้เขาไม่ได้? (เพราะเป็นตัวเอกแนวปวดตับยังไงล่ะ //ไม่ใช่) อยากให้เขามีความสุขจัง

****

หลังเล่น 救済エンド จบ

ตอนที่เล่นรูทหลักนึกภาพไม่ออกว่าจะจบดียังไง เกมนี้ได้ให้คำตอบแล้วว่าก็ไม่ได้จบดีเท่าไหร่หรอกจ้า แต่พอจะรู้มาบ้างว่ากู้ดเอนด์ (?) เกมนี้ไม่ได้จบสวยเหมือนโอโตเมะเกมอื่นสักเท่าไหร่ เลยเตรียมใจมาละในระดับหนึ่ง

แต่อันที่จริง...ก็คิดไม่ถึงว่าจะเริ่ม 救済エンド ฉากที่เซเลสฟันคอลูคัสที่สถาบันวิจัย งี้ก็เท่ากับว่านาเดียยังเป็นสัตว์ประหลาด ลูคัสยังคงฆ่าคนตายไปหลายร้อย สิ่งเหล่านี้มันไม่ได้หายไปเลยแม้จะขึ้นชื่อว่าเป็น 救済エンド ก็ตาม เรานึกว่าจะย้อนไปก่อนเกิดเรื่องร้ายๆ ซะอีก.........

ถ้าจะบอกว่าตรงไหนที่เรียกว่าดี.... คืออย่างน้อยก็ยังได้แก้แค้นหมอ (สะใจ) ลูคัสได้คุยปรับความเข้าใจกับนาเดีย เซเลสลูคัสได้ตายเคียงกันหลุมศพเดียวกันละมั้ง อืม เราจะกล่อมตัวเองแบบนี้ละกัน

MATHIS

ในบรรดาตัวละครที่จีบได้ทั้งหมด เราชอบหน้าน้องมาทิสที่สุด! และถ้าพูดถึงตัวละครทั้งเกม เราชอบหน้าคุณพ่อบ้านของมาทิสมากที่สุด! เรียกได้ว่าเข้ารูทไปด้วยความกระดี๊กระด๊า หนุ่มหล่อจ๋า พี่มาแว้ววว

ขอพูดถึงเป็นข้อๆ อีกแล้วกัน

1. ชอบช่วงต้นรูทมาก รู้สึกได้ถึงความโอโตเมะเกม พล็อตแบบสาวใช้ตัวร้ายขโมยหัวใจหนุ่มน้อยขี้อาย (อะไรเนี่ยนิยายแจ่มใสเหรอ) น้องมาทิสน่ารว้ากกกกกกกกมากกกกก รู้สึกได้ถึงความนุ่มฟูว เล่นไปก็ยิ้มไป หุๆๆๆหิๆๆๆ

2. ตอนรูทลูคัส เกมให้คำใบ้ง่ายๆ มาเยอะมากๆๆ ทำให้พอเดาได้ว่ารูทจะไปทางไหน แต่ในรูทของมาทิสเราเดาไม่ออกเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง จะปวดตับยังไง? ก็เลยมีเรื่องให้ตกใจเยอะมาก อาทิเช่น คุณพ่อบ้านมีแฟนแล้ว.......คุณพ่อบ้านมีแฟนแล้ว......คุณพ่อบ้าน – มี – แฟน – แล้ว!!! ช็อก!!! เพราะเราชอบคุณพ่อบ้านมากกกกก พอบอกว่ามีแฟนแล้วก็เลยรู้สึกช็อก!!!! เหมือนโดนหักอก แถมยังดูรักแฟนมากด้วย มีการเรียก 俺の愛する恋人 อีก ยิ่งแบบ ฉึก! โดนแทงซ้ำ อกหักแง้ๆๆๆ

3. ละคนในรูทนี้ชอบอมพะนำกันอ่ะ ชอบพูดหย่อนๆ ให้อยากรู้แล้วจากไป ต่อมเผือกผมนี่สั่นกึกๆๆ ในหัวเดานู่นนี่อย่างสนุกสนาน เดาว่าแบบ หรือบ้านโคลดจะมีลูกชายแค่คนเดียวแล้วคามิวเป็นอีกบุคลิกของมาทิส? เซเลสเคยเห็นรูปแฟนพ่อบ้านแจนแวบๆ ว่ามีผมบลอนด์ทองเหมือนตัวเอง หรือจริงๆ แล้วแจนชอบเซเลสแต่มโนว่าเป็นแฟนตัวเอง? บลาๆๆ เดาไปเรื่อย แต่ไม่ถูกสักอัน555555555

4. ด้วยความที่ในรูทหย่อนปริศนาไว้เรื่อยๆ (แถมเดาไม่ออกอีก) กระตุ้นต่อมเผือก + มีความโอโตเมะในช่วงต้นรูท + น้องมาทิสน่ารัก + แจนหล่อ ทำให้รู้สึกสนุกสนานกับรูทนี้มาก เล่นแล้วไม่เบื่อเลย

5. แต่ก็มีสิ่งที่รับไม่ค่อยได้ในรูทนี้อยู่เหมือนกัน นั่นคือเรื่องการใช้ความรุนแรงกับเซเลส จะมีฉากนึงที่มาทิสเห็นบุโรแล้วคลั่งจนอยากจะวิ่งตามไปฆ่าล้างแค้นให้พี่ชาย แต่เซเลสกลัวว่ามาทิสจะเป็นอันตรายเลยห้ามไว้ มาทิสก็ตะโกนว่า อย่างเธอ ไม่มีสิทธิ์มาขัดขวางการแก้แค้นของฉันนะ ยัยยมทูตนี่ แล้วก็ต่อยหน้าเซเลส คือตอนอ่านยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามาทิสต่อยเซเลสจริงๆ พยายามอ่านซ้ำไปซ้ำมาว่าตัวเองเข้าใจผิดหรือเปล่า แถมช่วงท้ายรูทเซเลสยังโดนมาทิสทำร้ายยับๆ ก็เป็นอะไรที่แบบ........ใจรับไม่ค่อยไหวจริงๆ U___U ถึงจะเป็นความทรงจำของคนอื่น ตัวมาทิสจริงๆ ไม่ได้อยากทำเลยก็เถอะ

6. ตอนต้นรูทเราประมาทไปเองจริงๆ นั่นแหละ เผลอคิดว่ารูทนี้คงไม่หนักมั้ง มีอะไรหนักกว่าลูคัสอีกเหรอ สรุปก็พอกัน หนักหน่วงพอกันโอ่ยๆๆๆ

7. อีกหนึ่งจุดที่ทำให้เหม่อในรูทนี้ก็คือ แจนเป็นตัวร้ายในรูทนี้จ้า ตอนเห็นพี่แกเริ่มทำหน้าขั่วๆ แล้วแบบ ถอนหายใจยาวเลยเฮ้ออออออออ ความจริง ตามปกติแล้วก็เดาได้ไม่ยากหรอกว่าใครเป็นคนร้าย เพราะในรูทนี้หลักๆ ก็มีตัวละครเด่นๆ แค่ไม่กี่คนเอง แต่เพราะว่าเราชอบแจนมากๆๆๆ แถมแจนยังดูแสนดีใจดี (ดูท่าทาง) เป็นห่วงมาทิสอย่างจริงใจ เราก็เลยพยายามปฏิเสธความจริงว่าไม่ใช่หรอกน่า ไม่ใช่แจนหรอก แต่พอเกมเฉลยปุ๊บ เห็นสิ่งที่แจนทำละก็แบบ....เฮ้อ *ถอนหายใจอีกรอบ* ไม่ขอเรียกคุณพ่อบ้านสุดหล่ออีกต่อไปแต่ขอเรียกเป็นไอ้คามิววว

อย่างไรก็ตาม หน้าชั่วๆ ของแจนหล่อดี แล้วนักพากย์ก็พากย์ดีมากๆ เลย แต่ไม่ชอบตัวละครนี้แล้ว เชอะ

8. ชักเริ่มระแวงตัวละครรองคนอื่นๆ ละ ไม่ใช่ว่าชั่วทั้งเกมนะเหวย....

****

หลังเล่น 救済エンド จบ

ในบรรดา 救済エンド ทั้งหมด เราชอบฉากจบอันนี้ของมาทิสที่สุดละ ถึงมันจะเศร้าๆ หน่อยตรงที่สุดท้ายแล้วมาทิสจำเซเลสไม่ได้ แต่เพราะก่อนหน้านั้นเนื้อเรื่องมันปูมาว่า ต่อให้มาทิสจะมีความทรงจำแบบไหน เป็นคนยังไงเซเลสก็รัก พอมาเจอฉากจบแบบนี้เราเลยรู้สึกว่า ต่อให้มาทิสไม่เหลือความทรงจำใดๆ เกี่ยวกับเซเลสเลย แต่เซเลสก็ยังคงรักมาทิสแน่นอน ทั้งคู่ต้องผ่านไปด้วยกัน รักกัน และมีความสุขแน่นอน

อีกอย่างที่ชอบคือ อังคูเอาลูกอม (? ลูกอมหรือเปล่า แต่น่าจะทำจากเลือดตัวเองแหละไม่ผิดแน่) มาให้เซเลส คือแบบฮื่ออออออังคูววววววว แสนดีเหลือเกิน TTTTTT รักและห่วงใยเซเลสเสมอเลยนะ ทั้งเศร้าหน่วงๆ และอบอุ่นหัวใจไปพร้อมกัน

และสุดท้าย ที่ชอบที่สุดคือรอยยิ้มของมาทิส! เจิดจ้า! พระอาทิตย์! ยิ่งหลังเล่นจบแล้วรูปซีจีขึ้นหน้าเมนูนี่แบบ โอโหๆๆๆ แสบตาเหลือเกิน

 

 

 

SCIEN

เป็นรูทที่เล่นแล้วสมองปลิว รู้สึกว่ามีศัพท์ที่ตัวเองไม่รู้ค่อนข้างเยอะแต่ก็ขี้เกียจเปิดดิก (ทุเร่ดมาก) เลยเข้าใจรูทนี้ประมาณ 60% คือพอรู้จุดสำคัญจุดใหญ่คร่าวๆ ในความรู้สึกส่วนตัวเราว่ารูทนี้เบากว่าอีกสองรูทก่อนหน้านะ55555555555 ตอนจบก็จบแย่แหละ (ตามฉบับแบดเอนด์) แต่ก็ไม่ใช่ว่านึกภาพตอนจบแฮปปี้เอนด์ไม่ออกนะ คือมันยังมีทางแก้ไขอ่ะ ต่างกับรูทลูคัสที่น้องสาวก็เป็นโรคที่รักษาไม่หาย ลูคัสฆ่าคนมาก็ตั้งเยอะ ต่อให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็คงอยู่ด้วยความรู้สึกผิดแน่ๆ, ในรูทมาทิส เป็นโฮมุนครุสที่อยู่ในกำมือแจนโดยสิ้นเชิง จะหนีก็ตายจะคลายก็ไม่รอด 

อยากจะเขียนถึงรูทชิอันแต่ก็ไม่รู้จะเขียนอะไร เท่าที่นึกออกก็จริงๆ แล้วชิอันก็น่ารักดี ชอบฉากที่เซเลสคอยส่งแซนด์วิชให้ กับตอนชิอันเตะอัดคนในราชวงศ์ละบอก ทำอะไรกับผู้ช่วยส่วนตัวของฉันฮะ เป็นฉากที่กร๊าวและสะใจไปพร้อมกัน55555555555

แล้วก็มีฉากที่รู้สึกว่า ก็สมกับเป็นชิอันดี อยู่เยอะมาก เช่น ตอนที่เซเลสโดนลูกน้องดาฮัทเอามีดจี้ ชิอันก็บอกอยากฆ่าก็ฆ่าไปสิ หรือไม่ก็ตอนที่ชิอันเริ่มจะรู้สึกได้ว่าเซเลสชอบตัวเอง ก็เลยบอกเซเลสว่าฉันคงชอบเธอกลับไม่ได้ ฉากเหล่านี้อ่านแล้วไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไรนะ แค่รู้สึกว่า ก็ชิอันดีถถถถถถถถถถ สมแล้วที่เป็นรีไวเวอร์ผู้ไม่สนใจเรื่องความรู้สึก แต่เพราะแบบนี้มั้งในตอนท้ายที่ชิอันชอบเซเลสแล้วเลยยิ่งกร๊าวมากกกก

แบดเอนด์ก็ชอบนะ ไม่คิดว่าชิอันจะรักเซเลสจนถึงขนาดเอาความทรงจำของเซเลสยัดใส่ตัวเองแล้วคุยกับเซเลสได้เป็นวรรคเป็นเวร แบบนี้ยิ่งทำให้รอตอนจบแบบ 救済 เลยอ่ะ อยากเห็นชิอันโหมดคลั่งรัก! (แบบแฮปปี้)

สิ่งที่ไม่ชอบในรูทนี้คือ....อดอล์ฟโดนตัดหัวขาด แลงงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกเกียดดดดดดดดดด สึมเปนส้วม ตอนจบแบบเยียวยานิขอเถอะ ขอให้อดอล์ฟรอดที!

****

หลังเล่น 救済エンド จบ

ได้เห็นชิอันโหมดคลั่งรัก มีความรักแล้วค่ะ

เป็นฉากจบที่ทำเราหน้าเบี้ยว เพราะหมั่นไส้คนมีความรัก ร้องโอ๊ยยยย โอ้โหววววว กับแหมมมมมมไปหลายรอบมาก ไม่รู้เพราะเล่นเกมนี้ติดกันยาวๆ ด้วยหรือเปล่า ก็เลยไม่ชินกับฉากโอโตเมะเกม??? หน้าเราที่สะท้อนกับหน้านินเทนโดคือแบบ หน้าเหม็นความรัก5555555555 ผู้ชายที่ดูไม่สนใจเรื่องความรักมาก่อน พอมีความรักทีนิมันกร๊าวจริงๆ เลยนะคะ ในบรรดาฉากจบ 救済 รูทชิอันจบดีสุดละ สมควรเล่นเป็นคนสุดท้ายมากๆ เยียวยาหัวใจดีสุด (รูทอื่นคือแบบ อารัยเนี่ย.......)

แต่เห็นเขาแฮปปี้ก็ดีใจค่ะ

ที่ไม่แฮปปี้คือ อดอล์ฟตาย! ฮ่วยยยยยยยยยย!!!!!!!!!

 

YVES

เท่าที่เล่นมา นี่ว่ารูทอีฟสนุกสุด แล้วตอนเล่นไปนี่ก็รู้สึกแบบ อะไรจะเป็นคนที่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้.... อยากถามเมนคาแรคเตอร์ว่าเหนื่อยมั้ย พักกันมั้ย มาตายกันเถอะ /เดี๋ยว

1. ในรูทคนอื่นอย่างเช่นมาทิสหรือลูคัส ดูเป็นคนที่ชีวิตชิบหายแต่แรกอยู่แล้วอ่ะ รอแค่ให้เซเลสไปรับรู้ความชิบหายที่ซ่อนอยู่ แต่ในรูทอีฟ ตอนแรกอีฟก็ชีวิตดีอยู่นะแต่ยิ่งเล่นไปเรื่อยๆ เนื้อเรื่องยิ่งค่อยๆ พาอีฟและนางเอกพบกับความชิบหายและมันก็ยิ่งทบทวีมากขึ้นๆ จนคนเล่นแบบ พอมั้ย พอเถอะ พอได้แล้ว สงสาร TTT ทำไมคนดีขนาดนี้ต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย แง

2. ไปอ่านคอมเม้นท์ในอเมซอนแล้วตกใจมาก เพราะมีเม้นท์ที่คนบอกไม่ชอบ BL ในเรื่องเยอะมากๆๆ นี่ก็เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ชอบกันขนาดนั้น แต่ก็มีหลายเหตุผลที่ไม่ชอบ เช่นแบบ นี่โอโตเมะเกมนะจะใส่ BL มาทำไม คิดว่าคนยิ่งอคติกับฮิวโก้เพราะพูดจาไม่ดีกับนางเอกด้วยแหละมั้ง พูดประมาณว่านางเอกเป็นตัวซวย เป็นเทพแห่งความตายที่ทำให้อีฟต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ อืม... ตอนเล่นก็แอบ มุแง้งงงฮิวโก้พูดจาใจร้ายจังง่าแงงง อยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไรกับฮิวโก้นะ พอจะเข้าใจความรู้สึก พอลองนึกภาพว่าถ้าเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตต้องมาดิ่งลงเหวเพราะผู้หญิงคนนึง เป็นนี่ก็อาจจะปากไม่ดีแบบฮิวโก้ก็ได้ ถึงจะรู้ว่าเพื่อนทำตัวเอง เพื่อนตัดสินใจของเพื่อนเอง + ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดีแล้วก็ไม่ได้ผิดอะไรก็เถอะ แต่ก็คงอดคิดไม่ได้เหมือนกันว่าถ้าเพื่อนไม่เจอคนคนนี้ตั้งแต่แรกชีวิตก็คงไม่มาลำบากแบบนี้ อะไรเงี้ย

เพราะงั้นตอนให้เลือกช้อยส์ว่าจะยอมโดนฮิวโก้ฆ่าตายมั้ย นี่เลยเลือกช้อยส์นั้นแบบไม่ลังเล ถ้าสมมติว่าตัวเองเป็นเซเลสก็คงเลือกทางนี้ ไม่อยากเห็นอีฟต้องมาลำบากเพราะตัวเองอีกแล้ว เหนื่อยกับการต้องดิ้นรนมีชีวิตท่ามกลางความเกลียดชังและแรงอาฆาต ถ้าตายแล้วมันทำให้คนอื่นสบายใจก็ตายดีกว่า

เลือกเสร็จ ได้แบดเอนด์ แล้วก็นิ่งไปแป๊บนึง......... ความจริงแอบอยากเห็นปฏิกิริยาของอีฟตอนรู้ว่าเซเลสตายจัง แต่มันก็เป็นแค่แบดเอนด์เล็กๆ ไม่แปลกที่จะไม่มีให้ดู จินตนาการเอาเองก็ได้อ่ะ

เลือกตามใจตัวเองเสร็จแล้วก็อ่ะ โหลดเซฟฟฟ ถถถถถถถถ

3. ความชิบหายยังไม่จบเท่านี้ ยิ่งตอนที่เซเลสโดนจับตัวไปแล้วอีฟไปช่วย ทำให้คนตายมากมายยิ่งแบบ ม่ายยยโอ๊ยยยพอเถอะ TTTTTTTT ทำไมต้องสังเวยชีวิตคนอื่นเพื่อผู้หญิงคนเดียวด้วย เซเลสก็ไม่ได้ต้องการด้วย แต่ก็เข้าใจความรู้สึกอีฟนะ อีฟเองก็คงไม่ได้อยากให้คนอื่นมาตายเหมือนกัน แต่ศัตรูดันเก่งเกินไป แล้วนี่ก็มาถึงขนาดนี้มันถอยหลังไม่ทันละ เลยป็นความรู้สึกที่แบบอื่อออ--- เป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนจัง

4. ชอบแบดเอนด์รูทนี้! ตอนนางเอกเสียสติหัวเราะฮ่าๆ ไม่ยอมรับความจริงที่อีฟตายไหม้เป็นตอตะโกก็แบบ โอ้! ยิ่งเอามือไหม้ๆ ของอีฟมาจูบอีกยิ่งเป็นอะไรที่แบบ โอ้!!! ก็เบิร์นเบบี้เบิร์นดี พอจะเข้าใจละว่าทำไมหน้าปกเกมเป็นรูปนั้น

5. ชอบฉากตอนหน้ากากอีฟหลุดมาก ปกติอีฟจะเป็นคนใจดี ดูสบายๆ กับทุกสถานการณ์ ต่อให้เจอเรื่องลำบากยากเข็ญอะไรยังไงอีฟก็จะยิ้มแล้วปลอบนางเอก พอได้เห็นฉากที่อีฟหวาดกลัวการที่ต้องเผยหน้าจริงๆ ให้คนอื่นเห็น กลัวการถูกนางเอกเกลียดแล้วเรียกตัวเองว่าเป็นปีศาจยิ่งเป็นอะไรที่แบบ ฮื่ออออออีฟฟฟฟฟ TTTTTT ที่ผ่านมาใช้ชีวิตลำบากมากเลยเนาะ กว่าจะมาถึงวันนี้ได้คงลำบากมากเลยสินะฮื่ออออออออ มาอยู่บ้านเรามั้ย เรามั่นใจว่าถ้าเป็นแม่เรา ต่อให้ลูกจะเป็นยังไงก็รับได้หมดแน่นอน /เดี๋ยว

สรุปคือชอบที่ได้เห็นอีกมุมของอีฟค่ะ

6. รูทนี้เฉลยเยอะแยะดี ปุ้งปั้งๆๆๆ ไปหมด

****

หลังเล่น 救済エンド จบ

ความรู้สึกเดียวกับตอนเล่นรูทลูคัสคือ นี่เรียก 救済エンド เหรอ....?

แต่ซีจีตอนขอแต่งงานท่ามกลางไฟไหม้ท่วมทุ่งก็สวยดี สวยดี ...สวยดี งืม //ขอหลบไปนั่งซึม

ถึงทั้งคู่จะดูมีความสุขก็เถอะ แต่แบบว่า อ่า สำหรับคนเล่นแล้วมัน อ๊า /กุมหัว อยากให้มีความสุขแบบที่ทั้งคู่ไม่ต้องลำบากมากกว่า สองคนนี้เป็นคนดี ทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยนะ..........

第三幕

และแล้วก็มาถึงบทสุดท้าย ผ่างผ่างงงง

ตอนไปดูไกด์ช้อยส์ของบทนี้แอบสงสัยนิดนึง ทั้งๆ ที่บทนี้เป็นบทร่วมของอดอล์ฟกับอังคู แต่ทำไมในกู้ดเอนด์มีฉากจบเดียว? ปกติมันควรจะแยกเป็นฉากจบของอดอล์ฟกับฉากจบอังคูมั้ย? หรือนางเอกไม่ได้คู่กับใครเลย? หรือจบฮาเร็ม? หรือจบแค่คนใดคนนึง? ใจร้ายกับเมนสองคนนี้ไปมั้ย? ตอนนั้นแค่สงสัยเฉยๆ แต่ก็ปล่อยผ่านไป เพราะไม่ได้เมนทั้งอดอล์ฟหรืออังคูอยู่แล้ว จะจบแบบไหนก็มาเหอะ

ตัวเองก่อนเล่นบทสามคิดแบบนั้น............

แล้วด้วยความที่รูทอีฟเฉลยไปเยอะมากๆๆๆ แล้ว และได้ยินมาบ้างว่ารูทนี้ยาวมากกกกกกยาวโคตรรรรรรรก็เลยนึกภาพไม่ออกว่าจะมีตรงไหนให้ยาวอีก อดีตหรือปมของอดอล์ฟกับอังคูมันอลังการขนาดนั้นเลยเรอะ? เพราะความลับของประเทศนี้ก็เฉลยไปรูทก่อนหน้าเยอะแล้วนะ แต่พอลองมาเล่นเองก็พบว่า แม่งยาวจริง ยาวมาก มี 6 บทจบ บท 6 ยาวจนแบบเล่นทั้งวันถึงจะจบ ระหว่างที่เล่นอยู่รู้สึกได้ถึงความเป็นอนันต์ รู้สึกไม่จบไม่สิ้นเหมือนเดินอยู่ในอุโมงค์แล้วยังมองไม่เห็นแสงสว่างสักทีทั้งๆ ที่ก็เดินมาไกลมากแล้ว จนแบบ พอเห๊อะ จบได้แล้วเถ๊อะ อะไรงี้อ่ะ

พอลองมานั่งคิดๆ ดูว่าทำไมมันถึงยาวขนาดนี้ก็พบว่า ในเกมนี้บรรยายความรู้สึก ปูมหลังและการกระทำของตัวละครละเอียดมากๆๆๆ บางครั้งแค่ในฉากเดียวแต่สลับบทบรรยายความรู้สึกของตัวละครหลายรอบมาก อ่ะเดี๋ยวเซเลส เดี๋ยว other เดี๋ยวไปอีกตัวละครนึง หรือไม่ก็ตอนที่เซเลสโดนดาฮัทจับตัวไป ก็มีการสลับฉากบ่อยมากๆ อ่ะเดี๋ยวโฟกัสที่ดาฮัทเซเลส สักพักสลับไปที่เดอะแก๊ง (เหล่าเมนคาแรคเตอร์) วางแผนกันจะมาช่วยเซเลส สลับไปดาฮัทคุยกับเซเลส สลับไปเดอะแก๊งตอนลงท่อใต้ดิน สู้กับบุโรชงเช้งๆๆ สลับไปดาฮัทอีก กลับมาเดอะแก๊ง บลาๆๆๆ จนเรารู้สึกตัวว่า เซเลสโดนจับตัวนานเหมือนกันเนาะ..........

ถ้าใครที่ชอบอ่านฉากบรรยาย บทสนทนาละเอียดๆ อยากรู้ทุกความรู้สึกทุกการเคลื่อนไหวของตัวละครแบบทุกซอกทุกมุมก็คงชอบมั้ง จะว่ายืดก็ยืดอยู่.... (ในความรู้สึกเรานะ) แต่ก็ไม่ได้ยืดแบบน่าเบื่อนะ กว่าเราจะรู้ตัวว่าเอ๊ะเนื้อเรื่องยืดจัง ก็ผ่านไปสักพักนึงอ่ะ สนุกแหละแต่ก็เหนื่อย เพราะไม่จบไม่สิ้นสักทีถถถถถถถถถ

ความรู้สึกที่มีต่ออดอล์ฟ

- ตอนแรกเฉยๆ กับอดอล์ฟ แต่พอเกมสาดซีจีมาตู้มต้ามๆ ก็แบบ อ่ยยยคุรพรี่ หล่อจังเลยยยยยยยย ชอบซีจีตอนที่อดอล์ฟเจอเซเลสครั้งแรกมากๆ หล่อ //ตั้งเป็นภาพหน้าจอไอแพด

- ชอบเผลอจ้องคิ้วอดอล์ฟ 立ち絵 เข้ม! หล่อ!

- ตอนเกมยังไม่เฉลยความลับของอดอล์ฟ อดอล์ฟชอบคิดประมาณว่า ไม่กล้าบอกความลับของตัวเองกับนางเอก ถ้าบอกนางเอกไปต้องไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ ต่อมเผือกผมนี่สั่นพั่บๆๆๆ อยากรู้จนตัวสั่นว่าพี่เขาปิดบังอะไรไว้นะ! เฉลยมาทีซิ! มันร้ายแรงขนาดอยากปิดเป็นความลับตลอดไปไม่อยากบอกนางเอกขนาดนั้นเลยเหรอ! ยิ่งฉากตอนที่หมอคาปู้ดูโครโมโซม (หรือยีน? แล้วสองอันนี้มันเหมือนกันแมะ โอ๊ยจำไม่ได้) จากเลือดอดอล์ฟแล้วทำเป็นยึกยักๆ อ๋ออย่างนี้นี่เอง พี่ชายเธอปิดบังความจริงนี้ไว้สินะ! แล้วอดอล์ฟก็ขัดขืนๆ ตะโกนด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่าอย่านะ! อย่าบอกเซเลสนะ พ้มยิ่งแบบ โอ๊ยยยอยากรู้ววววว อยากพุ่งเข้าจอไปง้างปากหมอ บอกมาสักทีสิชักช้า! อยากรู้จนกดปุ่ม A ยิกๆ อ่านแค่คร่าวๆ ไม่ยอมรอฟังเสียงพากย์ให้จบแล้วเนี่ย! แต่พอเกมเฉลยมาก็....  (´･_･`) ..... ก็อืม แค่นี้เหรอ มีอะไรอีกมั้ย ม ม หมดแล้วเหรอ เอ๊ะจบแล้วเหรอ........

คือ คือมันก็เป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ระดับประเทศดีนะ แต่มันไม่อิมแพคกับเราเท่าไหร่มั้ง เพราะภาพในหัวที่คิดไว้ก็คือ เป็นเรื่องที่ทำผิดต่อเซเลสมากๆๆๆๆๆ (< คีย์เวิร์ดอยู่ตรงนี้) ถึงขนาดที่รู้แล้วเจ่บนม ร้องไห้ ทำไมพี่ชายเป็นคนแบบนี้! แต่พอเฉลยมามันก็.... ก็รู้สึกว่าถ้าเป็นเซเลสก็คงรับได้อ่ะ ไม่ได้รู้สึกไม่อยากให้อภัย อืม

แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจความรู้สึกอดอล์ฟนะ ตอนที่พี่แกเล่าย้อนอดีตให้ฟังก็สนุกดี อีกอย่างที่ชอบคือ จริงๆ แล้วพี่เขาอายุ 25 โอโห ทวีความแซ่บเข้าไปอีก ( ^ p ^ ) หุๆๆๆหิๆๆๆ

- กู้ดเอนด์ของอดอล์ฟก็จบดีอยู่นะ อ่านไปก็ยิ้มไป ในที่สุดก็มีความสุขกันสักทีเนาะ! ไม่ใช่แค่คู่พระนางนะ แต่ยังรวมถึงตัวละครอื่นๆ ด้วย นาเดียแฮปปี้สบายดีได้อยู่กับพี่ชายอย่างมีความสุข เราก็แฮปปี้ค่ะ

พูดถึงอังคู

เป็นตัวละครที่เรารู้สึกผิดคาดมากที่สุด.........ไม่คิดว่าจะชอบขนาดนี้........ เพราะตอนก่อนเล่นเฉยๆ กับอังคูมากกกกกกก ตอนเห็นรูปครั้งแรกใน pv ก็รู้สึกแค่ว่า รูปสวยจัง จบ เห็นอังคูในรูทอื่นก็รู้สึกแค่ว่า น่าสงสัยจัง แต่สงสัยไปก็เท่านั้นเพราะเดี๋ยวเกมก็เฉลยให้เองแหละ จบ

แต่พอมาเข้าบทสามเท่านั้นแหละ โอโห........โอ้โห........... อังคูทำคะแนนถล่มทลาย! ถึงขนาดที่ว่าพอมีฉากที่อังคูออกมาแล้วใช้น้ำเสียงอ่อนโยนกับเซเลสเรานิแบบ กี้ดดดดด กัดเร้บ เขิน TTT ทวิตพร่ำเพ้อไม่หยุด บ่นในใจว่าอยากให้มีระบบเซฟเสียงแบบเกมเซตไตไคคิวกักคุเอนทุกชั่วโมง มันแบบ ฟังแล้วจะเปรลม ทำไมไม่มีระบบเซฟเสียง ทำไม! //บ่นในทวิตเสร็จมาบ่นในนี้ต่อ

นอกจากนี้! อังคูยังมีฉากน่ารักๆ ที่เจอแล้วกำยาดมแน่น โอ้ยชอบ ทำไมคนคนนี้ถึงได้น่ารักขนาดนี้!!! หุบยิ้มไม่ได้!

ยกตัวอย่างฉากที่ชอบ

1. ฉากอังคูค้นบ้านอดอล์ฟ หาว่าอดอล์ฟมีจุดอ่อนตรงไหน โคตรซนนน

2. ฉากที่อดอล์ฟจับโกหกได้ว่าอังคูเป็นคนปกติ ไอที่หายตัวได้โกหกใช่มั้ย อังคูก็ยอมสารภาพว่าใช่ แค่นึกภาพอังคูวิ่งดุ๊กดิ๊กๆ ไปหลบหลังตึกหลังเงาก็เป็นอะไรที่แบบ น่ารัก! น่ารัก!!!!!! โอ้ยจะเปรลม!! //สูดยาดม แล้วพอนึกต่อว่าอังคูต้องข่มความอายแค่ไหนกันนะที่ต้องทำตัวเบียวๆ เรียกตัวเองว่า 死の番人 ก็แบบ โอ๊ยน่าร้ากกกกกกกกกกก

3. ฉากตอนที่เจอกับอีฟ แล้วอีฟทักเรื่องปลูกดอกไม้ไปขอสาวแต่งงานแล้วอังคูเขิน

立ち絵 ตอนอังคูเอาแขนเสื้อยกมาปิดปากเหลือแต่ตายิ้มๆ แล้วช่องคำพูดก็เป็นรูปโน้ตดนตรีบ่งบอกว่าเจ้าตัวอารมณ์ดีก็เป็นอะไรที่แบบ น่ารัก น่ารัก น่าร้ากกกกกกกกกก /ณ จุดนี้คือหลงมืดบอดแบบกู่ไม่กลับ

แต่ด้วยความที่มันเป็นเกมแนวดาร์กๆ สิ้นหวังอ่ะเนาะ ฉากน่ารักๆ พวกนี้เลยมีแค่หยิบมือ มีจึ๊งเดียว แต่ก็เป็นจึ๊งเดียวที่ชอบมากๆๆ กรีดร้องและหุบยิ้มไม่ได้ เพราะฉะนั้นโอโตเมทคะ ต้องปล่อย FD ออกมาแล้วมั้ยเอ่ย อยากเห็นฉากน่ารักๆ ของอังคูให้มากกว่านี้ อยากเห็นเขามีความสุขจังเลย

สิ่งที่ไม่ได้พูดถึงไม่ได้เลยคือ ตัวตนที่แท้จริงของอังคู (ข้างล่างเอามาจากที่ตัวเองเขียนในฟุเซตเตอร์)

คือนี่สงสัยมาตลอดว่าทำไมใน 第三幕 ตอนไปดูไกด์ถึงไม่มีให้เลือกช้อยส์ไปอดอล์ฟหรืออังคูคนไหนคนนึง ทำไมรวมๆ เป็นฉากจบนึงไปเลย (พูดถึงแฮปปี้เอนด์) หรือจบได้แค่กับคนเดียวแล้วไม่มีฉากจบอีกคน? หรือไม่มีจบกับใครหรือเป็นฮาเร็ม??? ใจร้ายกับเมนสองคนนี้ไปมั้ย คือคิดไปนู่น
ต่อมา จุดที่เริ่มสงสัยหนักๆ ก็คงเป็นตอนที่อังคูตัวสั่นตอนกินกับข้าวฝีมือเซเลส อันนี้มันนิสัยอดอล์ฟนี่นา? แต่ก็คิดว่าไม่มั้ง ถ้าเป็นคนเดียวกันแล้วทำไมโอโตเมทต้องแยกเป็น 攻略対象 เป็นสองคนด้วย
สิ่งที่สงสัยมาอีกเรื่อยๆ ก็คงเป็นการที่อังคูชอบด่าอดอล์ฟว่าเป็นผู้ชายไร้ประโยชน์ ปกป้องเซเลสก็ไม่ได้ แล้วอดอล์ฟเองก็ชอบโทษตัวเองแบบนั้นประจำ จะมีใครเข้าใจความรู้สึกนี้ไปได้มากกว่าตัวเองอีกอ่ะ? เพราะอังคูรู้จุดนั้นที่สุดถึงด่าป่ะ ด่าตัวเอง (เมื่อก่อน) ที่ไร้พลัง ช่วยอะไรเซเลสก็ไม่ได้
แล้วก็นี่ติดใจสงสัยหนักมากอีกจุด คือตอนต้นรูทที่เซเลสฆ่าตัวตายแล้วอดอล์ฟมาหา บอกว่าช่วยไม่ทัน รออยู่นานละว่าจะเฉลยเมื่อไหร่ แต่พอดูจากบทสนทนาต่างๆ อดอล์ฟคนปัจจุบันดูไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเรื่องนี้เลย ต่างกับอังคูที่ชอบบอกว่าครั้งนี้จะต้องช่วยให้ได้ อะไรประมาณเนี้ย พอลองคิดรวมๆ กับข้างบน (โดยเฉพาะนิสัยตัวสั่นตอนกินของที่ชอบ) ยิ่งมั่นใจแบบ 70/30 ว่าคนเดียวกัน
ละพอซีจีขึ้นปุ๊บ เห็นคิ้วเข้มๆ ละตบเข่าฉาด ชัดเลยจ้า คนเดียวกันจริงด้วย เพราะนี่ชอบจ้องคิ้วอดอล์ฟ55555 เข้มดีอ่ะ พอซีจีขึ้นละเห็นคิ้วเข้มๆ ของอังคูละแบบ นี่มันคิ้วอดอล์ฟฟฟ!!! 

แล้วฉากเฉลยนิคือแบบร้องไห้เลย น้ำตาไหลเผาะๆ ที่เป็นรูปอังคูกินดอกไม้ด้วยความทรมาน บอกว่าอยากเจอเซเลส แต่เจอไม่ได้ นิแบบฮื่อออออออ 

ถึงแม้ว่าในฉากจบแบบ 救済 อังคูจะตาย อดอล์ฟลงเอยกับเซเลส แต่เราก็โอเคนะถึงจะชอบอังคูมากๆ ก็ตาม แค่รู้สึกว่าพี่เขาเหนื่อยมาเยอะแล้ว อดทนทรมานมาตั้งหลายร้อยปี ให้เขาพักก็ดีเหมือนกัน... ได้ตายสักทีนะ ยินดีด้วยนะ พยายามได้ดีมากเลย พักได้แล้วล่ะ อะไรประมาณเนี้ย

แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากเห็นฉากจบคู่กับเซเลส ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ใส่มาด้วย มันยากนักหรือไง มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?? เพราะฉะนั้นโอโตเมท! ขอ FD ด้วย! อยากเห็นรอยยิ้มกว้างๆ แก้มแดงๆ ตาเป็นประกายเพราะมีความสุขของอังคู แล้วก็มีเซเลสผู้หญิงที่เขารักยืนยิ้มข้างๆ กัน แค่เนี้ยขอได้มั้ย ให้กันได้มั้ย!

ตอนที่เล่นท้ายรูทนี้ก็ร้องไห้นะ แต่ก็ยังรู้สึกว่าโอเคพอรับไหว แต่พอเล่นจบแล้วไปอ่านบล็อกคันโซคนญี่ปุ่นที่พูดถึงอังคูแล้วแบบ... อุ น้ำตาจะไหล ทำไมอยากร้องไห้ยิ่งกว่าตอนเล่นเกม ฉันควรรีบๆ มูฟออนไปเล่นเกมอื่นก่อนที่จะคิดถึงอังคูไปมากกว่านี้

****

หลังเล่น ending อื่นๆ ในบทสามจบ

T_T

T____T

TT_______________TT

โอโตเมทใจร้าย!!!!!!!!!!!! คนเขียนบทใจร้าย!!!!!!!!!!!

ไม่คิดว่าจะร้องไห้รอบสามกับเกมนี้ นึกว่าเป็นแบดเอนด์แล้วจะแป๊บเดียวจบ ไม่สะทกสะท้าน แต่พอได้อ่านแล้วเศร้าจนร้องไห้ หัวใจเมนอังคูโดนย่ำยี โอ๊ย

อย่างฉากจบแบบ 救済 ถึงอังคูจะตาย แต่ก็ตายแบบสงบอ่ะ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำมาตลอด นั่นคือเอาดอกไม้มาขอแต่งงานเซเลส แล้วสุดท้ายผู้หญิงที่เขาหวังให้มีความสุขมากที่สุดในชีวิตก็มีความสุขจริงๆ สิ่งที่อังคูพยายามมาหลายร้อยปีไม่สูญเปล่า เจ้าตัวคงยิ้มแฮปปี้จากบนสวรรค์ (< อันนี้มโน) แต่เอนดิ้งนี่มันเศร้าตรงที่ว่า อังคูตายแบบสิ้นหวังและเจ็บปวด แถมเซเลสยังเอาแต่เรียกหาอดอล์ฟอีกต่างหาก ไม่สนใจอังคูที่ทำเพื่อตัวเองมาตลอดเลย

โคตรเศร้าตอนอังคูพูดกับอดอล์ฟว่า ก็นายไม่ได้เห็นตอนเซเลสตายนิ แล้วยิ่งซีจีขึ้นมาเป็นใบหน้าที่เจ็บปวดของอดอล์ฟ (อังคู) ตอนก้มลงไปจูบเซเลสที่ตายแล้วอีกยิ่งแบบ โฮกกกกกฮว้ากกกกกกกกกอ๊ากกกกกกกก พี่เขาคงทรมานมากแน่ๆ... ไม่ว่าจะตอนนั้น ตอนนี้ หรือตอนไหน แง...

แถมตอนก่อนจะเข้ามาฉากจบนี้ ยังมีหน้าอังคูเดี่ยวๆ ขึ้นมาด้วย เหมือนที่ตอนเข้าฉากจบ 救済 ก็มีหน้าอดอล์ฟเดี่ยวๆ ขึ้นมา อย่าบอกนะว่านี่หมายถึงฉากจบที่แท้จริงของอังคู?  ไม่ต้องการเฟ้ย! โอโตเมทใจร้ายมาก! เอา FD มารับผิดชอบเดี๋ยวนี้!

หรือไม่ก็อีกฉากจบนึง ที่อดอล์ฟคนปัจจุบันหาทางข้ามเวลามาหาเซเลสเหมือนอังคู ฉากตัวคดคู้เพราะกินดอกไม้รีรันซ้ำอีกแล้วจ้า นี่เป็นฉากที่ทำให้เราน้ำตาไหลอ่ะ พอได้มาเห็นอีกก็แบบ โอ๊ยพอ! จะขยี้ซ้ำไปไหน! เหมือนโดนน้ำกรดราดซ้ำแผล ยิ่งตอนอดอล์ฟไปหยุดมีดเซเลสนิคือ..... อ่านด้วยความรู้สึกที่ไม่เหมือนกับรอบแรกเลย รอบนี้เจ็บกว่ามากๆแบบมากๆ แอ่ก ฆ่านุที

แต่ฉากจบที่อดอล์ฟกับอังคูร่วมใจดูแลนางเอก ไม่ยอมฆ่านางเอกที่อยากตายหนีความทรมานนิชอบมาก เผลอร้องอุ่ยแบบออกเสียง ให้อภัยคนบาปด้วยค่ะ55555555 ขอโทษนะเซเลส (  ^ p ^  )